ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΡ. ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ
Ο Αναδρομάρης της Αττικής
Εκδόσεις “Μιχαήλ Σ. Ζηκάκης”, Αθήναι 1920
σελ. 148
Πανί (απομίμηση δέρματος), έχουν διατηρηθεί τα αρχικά εξώφυλλα
Ο Δημήτριος Καμπούρογλου συμπληρώνει εδώ τον Αναδρομάρη του 1914 (Πρώτη έκδοση, “Οίκος Γεωργίου Φέξη”) με στοιχεία για την ενδοχώρα της ελληνικής πρωτεύουσας. Ο συγγραφέας αναζητά τον «υπολανθάνοντα ελληνισμό» της Αττικής στα λίγα ελληνικά τοπωνύμια που διασώθηκαν κατά τη νεώτερη περίοδο, όπως Μεσόγεια, Γέρακας (Ιέραξ), Ωρωπός, Διόνυσος, Μαραθώνας και πολλά άλλα, καθώς και στα πολυπληθή μοναστήρια και τις εκκλησίες της (του Καρέα, της Πεντέλης, της Καισαριανής, των Αγίων Ακινδύνων κλπ.), όπου διατηρήθηκε η χρήση της ελληνικής γλώσσας μέσα στον ωκεανό των ετερόγλωσσων (ή δίγλωσσων) αλβανόφωνων πληθυσμών «Ηπειρωτών» (sic) που πλημμύρισε την περιοχή μετά τον θάνατο του Σκεντέρμπεη στην Αλβανία.